کد مطلب:211069 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114
حضرت صادق و زراعت
یكی از مشكلاتی كه برای اسلام در آن عصر بود موضوع اختلاف عقاید و خلق قرآن و تجسم توحید و غیره است كه وظیفه امام و معصوم بود كه این توهمات باطل و این آراء سخیف را برطرف سازد ولی در عین حال امام (ع) به این وظیفه قیام كرد و یك نكته بسیار مهم تری را نشان داد و آن این درس علمی و اخلاقی بود كه باید عالم و دانشمند و فقیه و فیلسوف و غیره علاوه بر مشعلداری و شغل راهنمائی یك وسیله معیشت هم برای امرار معاش خود داشته باشد و لذا دیدیم كه امام محمدباقر و امام جعفرصادق علیه السلام شخصا با بیل و سلاح زراعت و فلاحت مانند جدشان امیرالمؤمنین به كار تولید می پرداختند و زارعت می نمودند و از این راه با آن همه صدقاتی كه از پیغمبر و امیرالمؤمنین و فاطمه زهرا و سایر ائمه باقی بود معذلك به آنها قناعت نكرده به كار فلاحت و زراعت می پرداختند تا همه فقها و علماء بدانند باید كار و كوشش را در راه امرار معاش وجهه همت قرار داد و با سعی و عمل نان خورد و خدمت كرد و با كمال تأسف این درس اخلاقی در میان همه فقهای اسلام معمول نشد و گرنه مشكلات امروز اجتماعی هم از نظر این كه بر مردم مجهول است یقینا حل شده بود و ما نمی خواهیم اینجا القاء شبهه كنیم دین اسلام از هر جهت مبرا و منزه است.